In de zomer van '72 gaan we naar het huis dat we in Cotignac hebben gekocht en Joost, Tato, Carla en ma gaan ook mee. Joost laat door de plaatselijke slachter een schaap slachten, dat aan het spit wordt geroosterd en we daarna opeten. En zwemmen doen we in het gemeentelijk waterbassin.
Met kerst gaan we weer naar Cotignac en dan gaan Joost, Tato, en Carla ook mee. Na de kerstdagen gaat iedereen weer naar huis, maar Carla heeft daar geen zin in. Ze neemt de trein naar Parijs en brengt daar Oud en Nieuw door. Parijs bevalt haar zo goed dat ze er wil gaan wonen. Ze vertrekt eind maart '73, vindt er een studio en een baan als naaister. Ze ontmoet er Ali ben Rhaihem en gaat met hem samenwonen. Ik ga geregeld naar Parijs om hen op te zoeken. Hieronder vrienden van Carla, Eddy en Ebby, die op bezoek zijn.
Brief aan ma vanuit Parijs, daarnaast een brief van Bobby vanuit Cotignac en hieronder mijn brieven:
Lieve Bob en Menno,Ik weet niet of je mijn brief precies op je verjaardag krijgt, maar ik feliciteer je maar vast met je 9e verjaardag en ik hoop dat jullie een gezellige dag hebben. Je weet wat je van papa en mama krijgt, dus je moet nog een paar dagen geduld hebben. Hoe gaat het verder met jullie? Ik heb van oma gehoord, dat Menno al een beetje kan zwemmen. Nou, dat moet hij maar eens laten zien als ik weer thuis ben. Dan gaan we naar het zwembad en als Menno het een beetje kan mag hij ook op zwemles.
Ik zit op het ogenblik in een hotel in Tunis, dat is de hoofdstad van Tunesië. Het is hier erg warm, nog warmer dan in Cotignac, maar wij zijn gisteren fijn in de zee gaan zwemmen. Het zeewater is hier ook warm. Ik hoop dat jullie ook een paar keer in zee gaan zwemmen, dan ben je in dezelfde zee als ik! We hebben een lange zeereis gemaakt. We zijn zaterdagmorgen om half elf vertrokken en kwamen zondagmiddag om half een in Tunis aan. We hebben hier ook een paar keer een taxi genomen. Ze hebben hier bijna alleen maar oude auto’s. Veel oude Renaults 4 en oude Dauphines. Je moet maar aan papa vragen of hij ze wil aanwijzen want ze rijden ook nog veel in Frankrijk. De auto’s zijn zo oud dat ze meestal niet harder kunnen rijden dan 70 of 80 km. per uur. Langs de wegen hier staan palmbomen en daar groeien kokosnoten aan. We zijn ook op een markt geweest waar ze vis verkopen. Hele grote vissen met de koppen er nog aan, net zoals we in Parijs gezien hebben en die Menno zo mooi vond.
Nu stop ik maar. De volgende brief stuur ik naar Huizen en dan vertel ik wat we hier nog meer gedaan hebben. Veel plezier in Cotignac en in het bassin en tot de volgende brief. Veel kusjes van mama!
Bob, wil je de brief ook aan Menno voorlezen? En schrijf je me nog vanuit Cotignac?
Lieve Bob en Menno,
Bob, ik hoop dat je je fiets mooi vindt en dat hij fijn rijdt en dat je veel plezier met je hockey stick hebt. Denk je erom dat je niet op de fiets naar school mag en iedere avond om 8 uur naar bed moet. Wil je één keer het gras maaien, harken en in een plastic zak doen?
Menno, jij hebt van oma al je verjaardagcadeau gekregen, hè! Ga maar fijn samen met Bob hockeyen! Heb je veel plezier gehad in Cotignac? Nog twee weken en dan ben jij ook jarig. Vijf jaar al, wat een kerel!
Vergeet niet dat je toch nog om 7 uur naar bed moet, alleen Beertje Colargol en Zorro mag je zien!
Wees een beetje lief voor oma! Nog een paar weken dan zien we elkaar weer. Veel kusjes…
Lieve Bob en Menno,
Jullie hebben waarschijnlijk een tijd niets van ons gehoord. We hebben Bob voor zijn verjaardag kaarten gestuurd naar Cotignac, maar die zijn waarschijnlijk aangekomen toen jullie al vertrokken waren.
Hoe is de terugreis met de trein geweest? Even fijn als de heenreis? En hoe vond je je fiets, Bob? En hoe vonden jullie de hockeysticks die jullie van oma gekregen hebben? Ik denk wel dat jullie er veel plezier mee hebben. Hoe is de eerste dag op school geweest? Jullie zijn nu alweer gewend, denk ik, na een hele week school.
We hebben hier in Nabeul een huisje gehuurd. Er is een zwembad en we zitten ook vlakbij het strand. Het is hier erg fijn voor kinderen en misschien kunnen we hier volgend jaar met zijn drieën naar toe. Bij het strand staan kamelen en muilezels waar je een ritje op kunt maken. We hebben twee keer bij familie van Ali gegeten en dat gaat heel anders dan bij ons. Iedereen heeft een lepel en ze eten dan uit een grote schaal midden op tafel. Omdat Carla en ik uit het buitenland komen mochten we met de vader van Ali en Ali zelf meeëten. Maar anders eet Ali’s vader alleen en zijn moeder eet dan apart met de kinderen. En ook niet aan een tafel maar allemaal op de grond op een mat met de schaal eten in het midden. De kinderen leren op de lagere school allemaal Frans en als ze na 7 jaar van school komen, spreken en schrijven ze Frans en Arabisch!
Ik stop nu maar, heel veel liefs en heel veel kussen voor jullie allebei en tot over 1½ week…
Lieve ma,
We hebben een bungalow gehuurd en zitten ± 100 m. van het strand en doen niets anders dan zwemmen, zonnen, eten, slapen en uitgaan. We hebben de familie van Ali ontmoet en zijn erg hartelijk ontvangen. We hebben er een paar keer gegeten en ze doen alles om het ons naar de zin te maken. Maar ze zijn erg arm en voor de vrouwen en meisjes op het platteland is het leven erg hard. We zijn hier meestal met z’n tweeën want Ali is bijna elke dag op pad om inlichtingen te krijgen. ’s Middags of ’s avonds gaan we uit eten of we koken zelf en ’s avonds gaan we meestal uit om te dansen. Er zijn hier mooie hotels met prachtige tuinen en iedere avond is er dansen. Elke dag maken de jongens hier boeketjes of kettingen van bloemen, meestal jasmijn. Iedereen die ’s avonds uitgaat koopt die (boeketjes voor mannen en slingers voor vrouwen) dus dat is een feestelijk gezicht en het ruikt verrukkelijk. De mannen steken het boeketje meestal in het haar. De huizen en hotels zijn prachtig met muren van zeker 50 cm. dikte, dus het is lekker koel binnen. Alle huizen zijn wit geschilderd en veel winkels in de dorpen zijn versierd met mozaïek. We wilden een keer een moskee bezoeken maar de deur was op slot. Alle oudere vrouwen dragen een sluier maar van de jongere bijna niemand meer. We hebben een keer bij een vriend van Ali gegeten en ik heb toen de sluier van zijn vrouw gepast. Heel simpel maar knap lastig om te dragen, want je moet twee punten van de sluier in je oksels vasthouden.
We zijn hier in Nabeul op de markt geweest. Je kunt er aardewerk en leren producten kopen, maar je moet wel afdingen en dat laten we maar aan Ali over. Ook zitten de mensen in de winkels hun producten te maken (schoenen) of te bewerken (koper). Het is hier in Nabeul al een beetje toeristisch. Volgende week gaan we op pad om wat plaatsen te bezoeken.
Verder hoop ik dat alles een beetje lukt met de kinderen en dat u niet te moe bent van ze.
Ik stop nu, groetjes van Carla en Ali en tot volgende week!
Lieve ma,
Het is nu zondagmiddag en nog steeds even warm. Woensdagmiddag vertrekken we. Ik kom pas zaterdagavond aan.
Wilt u Rob vragen de kinderen zaterdagavond thuis te brengen? En wilt u voor zondag wat in huis halen, zoals eten, frisdrank, 2 flessen sherry, wat pils en een cake? Tot zaterdag!
Op 14 augustus 1973 wordt de scheiding uitgesproken:
